شناخت رابطۀ سبک زندگی بر طلاق در زوجهای متقاضی طلاق در شهر تهران

 هدف: هدف محققان از این پژوهش، بررسی رابطۀ سبک زندگی و طلاق در بین زوجهای متقاضی طلاق در شهر تهران بوده است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر چگونگی گردآوری داده‏ها، از نوع تحقیق آمیختۀ اکتشافی است. برای جمع‌آوری اطلاعات، توأمان از روش کیفی و کمّی استفاده شده است. جامعۀ آماری تحقیق در بخش کیفی، شامل زوجهای طلاق گرفته و زوجهای موفق شهر تهران بود که به روش نمونه‏گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند و در بخش کمّی نیز شامل کلیۀ زوجهای طلاق گرفته و زوجهای موفق شهر تهران بود که به روش نمونه‏گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. گروه مردان و زنان درخواست‏دهندۀ طلاق در شهر تهران به عنوان طبقۀ مرجع انتخاب شد و تغییرات گروه دیگر؛ یعنی مردان و زنان متأهل موفق در شهر تهران بر اساس آن سنجیده شد. یافته‏ها: در گروه مردان و زنان درخواست‏دهندۀ طلاق، اعتیاد همسر، استفاده از فنّاوری ارتباطات، کتمان در زندگی زناشویی، عدم تفاهم و اطمینان، عدم استقلال در زندگی، عدم تعهد به رابطۀ زناشویی، عدم رضایت از رابطۀ جنسی، مشکلات مالی، خودخواهی و احساس مالکیت، تفاوت ارزشی و فرهنگی بر طلاق مؤثر بوده است. نتیجه گیری: نسبت بختهای این متغیّر برای گروه مردان و زنان درخواست‏دهندۀ طلاق، جهت مثبت ضریب B نشان می‏دهد که متغیّرهای مذکور احتمالاً افزایش درخواست طلاق را در پی دارد.